کد مطلب:30029 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:110

خُزَیمة بن ثابت (ذو شهادَتین)












ابو عماره، خُزَیمة بن ثابت بن فاكِه انصاری اَوسی، از یاران برجسته پیامبر خداست. او در جنگ اُحد و دیگر نبردهای پیامبر خدا، همگام آن بزرگوار بود[1] و از آن رو كه پیامبر خدا گواهی او را در حُكمِ دو شاهد قرار داد، به «ذو الشهادتَین» مشهور شد.[2].

خزیمه از معدود كسانی است كه پس از پیامبرصلی الله علیه وآله بر «حقّ خلافت» و «خلافت حق»، استوار ماند[3] و از جمله كسانی بود كه فریاد دفاع از خلافت علی علیه السلام را در مسجد پیامبرصلی الله علیه وآله سرداد و با تكیه بر عنوان و جایگاهی كه پیامبر خدا به او داده بود، گواهی داد كه پیامبر صلی الله علیه وآله اهل بیت علیهم السلام را معیار شناخت حق از باطل، معرّفی كرده است و پیشوایی را به نام آنان رقم زده است.[4]. خزیمه در نبردهای علی علیه السلام، در محضر آن بزرگوار، استوار گام بود و پس از شهادت عمّار بن یاسر، او نیز شهد شهادت نوشید[5]. [6].

6481. رجال الكشّی - به نقل از ابو اسحاق -:چون عمّار كشته شد، خزیمة بن ثابت به خیمه اش آمد و سلاح خود را افكند و بر خود آب ریخت و غسل كرد و سپس جنگید تا كشته شد.[7].

6482. أصحاب الإمام أمیرالمؤمنین - به نقل از عبد الرحمان بن ابی لیلی -:من در صِفّین بودم كه مردی ریش سفید را دیدم كه دستار بر سر و دهان بند بر صورت دارد و جز دو سوی مَحاسنش دیده نمی شود و به شدّت می جنگد.

گفتم:ای پیر! با مسلمانان می جنگی؟

دهان بندش را پایین كشید و گفت:من خزیمه ام. خودم شنیدم كه پیامبر خدا فرمود:«همراه علی، با همه كسانی كه با آنها می جنگد، بجنگ».[8].









    1. تاریخ الإسلام:565/3.
    2. المستدرك علی الصحیحین:5695/448/3، المعجم الكبیر:3712/82/4.
    3. الخصال:9/608، عیون أخبار الرضا:1/126/2.
    4. الخصال:4/464، الاحتجاج:8/197/1، رجال البرقی:65.
    5. در بعضی متون تاریخی، از شركت نكردن خزیمه در جنگ جمل، سخن گفته شده و آمده است:او در جنگ جمل و صفّین سلاح خود را برنكشید. (ر. ك:المستدرك علی الصحیحین:5697/449/3، رجال الكشّی:101/268/1) و در جنگ صِفّین، بعد از شهادت عمّار، او به جنگ پرداخته است. این مطالب، در كتب شیعه و اهل سنّت آمده است و راوی آن نیز، نوه خزیمه است كه «ضیعف» شمرده شده است. این گفتار، با جلالت و شأن خزیمه نیز ناسازگار است (ر. ك:قاموس الرجال:173/4).
    6. مسند ابن حنبل:21932/202/8، المستدرك علی الصحیحین:5696/448/3 و5697.
    7. رجال الكشّی:100/267/1.
    8. أصحاب الإمام أمیر المؤمنین:302/190/1.